Ляшчынава. Царква Траецкая стараверская.
Храм
Беларусь, Гродзенская вобласць, Астравецкі раён, Ляшчынава хутар
Апісанне
Ля самай мяжы паміж Літвой і Беларуссю, у глыбіні лесу, на ўзвышшы стаіць самотны драўляны Свята-Траецкі паморскі храм. Траецкі храм быў пабудаваны ў XVIII стагоддзі, а затым некалькі разоў перабудоўваўся. Раней ён быў часткай урочышча Стрыпішкі, цяпер неіснуючага. Увесну і ўвосень, калі глеба ператвараецца ў цяжкапраходныя балота, дабрацца да Траецкай царквы вельмі складана. Бліжэйшы населены пункт знаходзіцца ў сямі кіламетрах.
Катэгорыі
Гістарычнае
Помнік архітэктуры
Каментары
Нататкі да месца
1Ольга Ерёменко
07.08.2025
Траецкая царква старавераў - унікальны ўзор драўлянага дойлідства.
Збудаваная ў перыяд з XVIII па XIX стагоддзя, царква ўяўляе сабой прамавугольную бярвеністую пабудову, увянчаную двухсхільным дахам з трохвугольным франтонам. Галоўны фасад упрыгожаны дэкаратыўнай ашалёўкай, якая імітуе ёлачны ўзор. Невысокія галерэі па баках надаюць будынку аблічча базілікі. Сцены не маюць знешняй ашалёўкі, але дэкараваны карнізам з разьбянымі падзорамі. Арыгінальна вырашана ўваходны ганак: двухсхільны навес абапіраецца на драўляныя кансольныя апоры з падкосамі. Чатырохгранная вежа-званіца з цыбулепадобнай галоўкай, якая ўзвышаецца над бабінцам, надае храму праваслаўны каларыт.
Інфармацыі з архіваў і бібліяграфічных крыніц аб гэтай стараверскай царквы вельмі мала.
Па некаторых дадзеных, царква ва ўрочышчы Стрыпішкі была закладзена ў XVIII стагоддзі. У другой палове XIX стагоддзя храм падвергнуўся частковай рэканструкцыі.
Паводле архіўных дакументаў, абшчына ў Стрыпішках была заснавана ў 1893 годзе. У 1910 годзе на яе месцы ўзвялі новую драўляную царкву, якая дайшла да нашых дзён. У 1920-30-я гады царква функцыянавала. У 1925 годзе Стрыпішская стараверская абшчына налічвала 625 прыхаджан і адносілася да стараверскай царквы Польшчы.
Траецкая стараверская царква - унікальны ўзор драўлянага дойлідства. Храм некалькі разоў перабудоўваўся. Апошнія працы тут праводзіліся ў 1910 годзе.
Набажэнствы ў храме праводзіліся да 90-х гадоў. Паколькі частка прыхаджан пражывала на тэрыторыі Літвы, наведванне храма стала цяжкім пасля ўсталявання мяжы.
У 2005 годзе царква атрымала статус гісторыка-культурнай каштоўнасці.