Клецк. Пакроўская царква

Упершыню Свята-Пакроўская царква згадваецца ў інвентары горада Клецка ў 1626 годзе і тады насіла назву "У імя Ушэсця Гасподняга". Размяшчалася яна за межамі горада, пры ўездзе ў Клецк з боку Нясвіжа. Царква стаяла на ўзвышшы, якую ў 17-м стагоддзі называлі гара Гарынь.

У тыя часы царкву таксама называлі Могілкавай, бо яна знаходзілася на галоўных могілках Клецка. Храм славіўся мясцовай шанаванай іконай Багародзіцы, да якой прыходзіла мноства паломнікаў. Аднак пасля скасавання уніі ў 1839 годзе будынак царквы доўгі час не атрымлівала належнага догляду і моцна струхлела. 29 мая 1871 года быў распрацаваны праект новага будаўніцтва, якое даручылі губернскаму архітэктару Іванову. Але праз 4 гады папячыцельства звярнулася з просьбай аб новым праекце.

У лістападзе 1875 года быў дасланы новы праект, і ўжо ў 1876 годзе, на сабраныя сродкі, быў пабудаваны новы храм на месцы царквы Ушэсця Гасподняга. Завяршыў будаўніцтва нясвіжскі мешчанін Вольф Андрусір, які пабудаваў у Мінскай губерні больш за 60 цэркваў. На жаль, з прычыны бедных, перш за ўсё фінансавых магчымасцяў прыходу, новы храм апынуўся меншых памераў і сціплей свайго папярэдніка.

У царкве зайздроснае размяшчэнне на Арынінскай гары, бачная здалёк; пабудавана ў строгай арыентацыі алтаром на ўсход; ніколі не зачынялася і не выкарыстоўвалася ў гаспадарчых мэтах.

Найноўшая гісторыя царквы Пакрова Прасвятой Багародзіцы ў Клецку пачалася ў 2005 годзе, калі з прыходам новага бацюшкі пачаўся рамонт і аднаўленне захаваліся рэліквій.

За апошнія гады праведзены грунтоўны рамонт намаганнямі бацюшкі і вернікаў, а дарога да храма заасфальтавана ўладамі.