Вёска Галенкі. Царква Успення Прасвятой Багародзіцы.

Вёска Галенкі ў пачатку 20 стагоддзя была цэнтрам Галенеўскай воласці ў складзе Магілёўскай губерні. У 1937 годзе царква была зачынена. Адкрылася яна ў страшны для нашай краіны час - у жніўні 1941 года. У гады вайны ў цэрквы праходзілі службы і людзі маліліся за сваю краіну і сваіх блізкіх. Вельмі часта ў ёй хавалася моладзь, якую немцы хацелі сагнаць на працы ў Нямеччыну. Святары зрабілі ўсё для таго, каб захаваць царкву падчас вайны і ў гады пасляваеннага аднаўлення. Тут вельмі шмат царкоўных рэлігій: уборы пачатку 20 стагоддзя, іконы, невялікія крыжыкі, старадаўняя люстра з мноствам свечак (панікадзіла). Усяму гэтаму больш за 100 гадоў. Пасля вайны прыхаджане прыносілі ў свой любімы храм іконы, падсвечнікі, вышытыя вянкі. Параўнальна нядаўна ў храме з'явіліся званы. Усе працы вядуцца акуратна і так, каб у царкве захаваўся дух мінулага часу. І ён там адчуваецца і прасочваецца ва ўсім. Час нібы замірае і спыняецца.

Апроч мясцовых прыхаджан сюды часта прыязджае мноства людзей, праводзяцца шлюбы і прыгожыя святочныя службы. Пышная прырода, вадаём з лебедзямі, ціўкат птушак, амаль некранутая прырода, стары храм, старадаўнія абразы, намалонае месца. Тут не раз назіралася абнаўленне абразоў, калі пацямнелая ад часу выява раптам адукоўваецца і становіцца ярчэй.

Асобна хочацца сказаць пра бацюшку гэтай царквы - айца Ігара. Ён ведае ўсё пра гісторыю сваёй царквы. Спакойны, добры ўважлівы, вельмі любіць расказваць пра храм і цуды, якія адбываліся ў сценах царквы.

Гэта менавіта тое месца, куды хочацца вярнуцца яшчэ раз. Адпачыць ад мірскай мітусні, ад людзей, пабыць са сваімі думкамі, пастаяць каля старадаўніх ікон, ацаніць класіцызм і стыль храма, разгледзець старадаўнія рэліквіі і проста нацешыцца адчуваннем цішыні і спакоі, якога сітавінай усім нам так сёння бракуе.