Па памятных мясцінах роду Хадкевічаў.

Род Хадкевічаў - адзін з самых магутных і ўплывовых магнацкіх родаў у гісторыі Вялікага Княства Літоўскага, які пакінуў глыбокі след у культурнай і архітэктурнай спадчыне Беларусі.

Паходзячы з Кіеўскага баярства, Хадкевічы з XV стагоддзя трывала ўвайшлі ў эліту кіруючай шляхты, а іх прадстаўнікі на працягу стагоддзяў займалі ключавыя дзяржаўныя і ваенныя пасады, вызначаючы лёсы рэгіёну.

Асаблівую славу роду прынеслі яго военачальнікі.

Легендарны гетман Ян Караль Хадкевіч (1560-1621) увайшоў у гісторыю як бліскучы палкаводзец, які атрымаў перамогі над шведамі пад Кірхгольмам і над туркамі ў знакамітай Хоцінскай бітве.

Яго продак, Рыгор Хадкевіч, вядомы не толькі як ваенны дзеяч, але і як мецэнат: менавіта ён даў прытулак першадрукару Івану Фёдараву, заснаваўшы ў Заблудаве друкарню, дзе было надрукавана «Евангелле вучыцельнае».

Спадчына Хадкевічаў не абмяжоўваецца палямі бітваў. Па ўсёй тэрыторыі сучаснай Беларусі яны ўзводзілі і падтрымлівалі шматлікія замкі, касцёлы, манастыры і сядзібы, ператвараючы свае ўладанні ў цэнтры культуры і асветы.

Заснаваны імі ў Быхаве каталіцкі манастыр, магутны Быхаўскі замак, касцёлы ў Новай Мышы і Вялікай Бераставіцы, а таксама замкі ў Ляхавічах і на Замкавай гары ў Старой мышы — усё гэта звёны аднаго ланцуга, якія сведчаць аб маштабе іх уладанняў і архітэктурных амбіцыях.

Нават праз стагоддзі памяць аб родзе жывая.

Помнік святой Сафіі Слуцкай у Слуцку нагадвае пра тое, што менавіта Хадкевічы былі апекунамі князёўны.

А ў Вялікай Бераставіцы ад іх сядзібы захаваліся ўязныя вароты і парк.

На жаль, некаторыя аб'екты, як касцёл у Вялікай Бераставіцы, дзе калісьці захоўвалася сэрца Яна Караля Хадкевіча, сёння знаходзяцца ў забыцці, але і яны застаюцца нямымі сведкамі былой велічы гэтага знакамітага роду, чыя гісторыя неаддзельная ад гісторыі беларускіх зямель.